Rond 1900 heeft er een noord-zuid disjunctie bestaan, de soort ontbrak o.a. in Noord-Frankrijk (De Norguet 1863), in Normandië zeldzaam (Mocquerys 1856), het Duitse Rijnland en Hessen. Langs de rivieren de Moezel en Main hebben de kevers zich verspreid (Franck 1935; Fritz-Köhler 1996). Uit Nederland reeds al bekend (Snellen van Vollenhoven (1848) en bekend van Terschelling (Mac Gillavry 1914). Klausnitzer et al. (2009) meldt een toename na 1951 in Saksen, maar citeert ook een oude vondst van omgeving Leipzig uit 1884.

Zou periodiek de mogelijkheid hebben tot aseksuele voortplanting, maar meestal parend waargenomen, bij Calligrapha komt dit juist voor bij hybriden en heeft invloed op de verspreiding.

In de Pyreneeën, Alpen en de Balkan zijn veel blauwe kleurvormen. Zelfs uit de Vogezen is dit gemeld (Scherdlin 1920), maar zie Callot (2016)¹. Weise (1882) meent dat het hier om een ondersoort gaat. In 1884 nuanceert hij, in het laagland zijn de blauwe exemplaren slechts kleurvormen en alleen dieren met een dicht en sterk gestippeld halsschild de ssp. pennina Weise, 1882 vormen. In Italië (Fauna Europaea), later Zwitserland samen met de nominaat (Kippenberg 2010).

Gastrophysa viridula ssp. pennina Weise, 1882    Fauna Europaea Service 2004

Dat de dieren in Midden-Europa een voorkeur vertonen voor Rumex alpinus L., ondersteund de afdalingstheorie van het hooggebergte (Chevin 1968). In Zuidoost-Europa merendeels montaan gevonden (Gruev 1992).

(ARC Noordelijke IJszee) EUS: atl meu sib (MED) CEA NEA? (Horion 1951; Medvedev 1992; en omdat Kippenberg 2010 Gastrophysa formosa (Say, 1824) als synoniem beschouwt).