Chrysolina analis Chrysolina analis donker duizendbladhaantje_zie aparte kaart
Legenda

In de kaart van 2003 Finland dezelfde noordgrens als Zweden aangehouden,

maar recent alleen de Åland eilanden (Atlas of the Beetles of Finland 2010).

Özdikmen (2011) meldt de soort nieuw voor Turkije.

Verbreiding vergelijkbaar met C. marginata maar kleiner, komt niet in Groot-Brittannië en Arctische Lapland voor.
Na 2000 voornamelijk in Scandinavië, enkele records uit de Midden-Europa, Pyreneeën en Turkije. Naar nieuwe kaart is de afname 27% per 50 jaar. In droog zand langs beken en grassteppe tot in de subalpiene zone (65°N altitude 2075 m in Oostenrijk en in Noorwegen 1517 m - GBIF 2012). In Zuidwest Europa geïsoleerd.

In Duitsland (<1997) bedreigd (categorie 3) op de Rode Lijst (Geiser 1998). In Rijnland-Pfalz alleen zeer oude vondsten (Koch 1974), in Westfalen na 102 jaar wel een recente vondst in het laagland (Kroker 1986), recent ook bekend van Palts (Köhler & Klausnitzer 1998), de Lüneburger Heide (Krahmer 1956) en langs het Elbe-Lübeck kanaal bij Hamburg (Tolasch & Gürlich 2001-2008; Gürlich 1992; Ziegler & Suikat 1994), in het Zwarte Woud na 1950 niet meer gevonden (Frank & Konzelmann 2003), Neder-Franken 1948 (GBIF 2012), Thüringen <1934 (Fritzlar 2001), in Saksen enkele exemplaren maar nog in 2005 (Klausnitzer et al. 2009), in Beieren ook op de Rode Lijst (Bayerisches Staatsministerium 2005).  In Denemarken (<2012) bijna gehalveerd in voorkomen de 20e eeuw (Hansen 1996); K.B. Nielsen vond de soort 22 IX 2009 en 2 IX 2011 op het Deense Sjælland, Lolland, Næsby Strand Google maps (www.fugleognatur.dk), maar geen status bedreigd, zie www. L I N K S.  In België twee vondsten van vóór 1882 (Derenne 1963).  In Frankrijk volgens Bourdonné, in litt. 2007: "localisée dans les Pyrénées-Orientales : Massif du Canigou, Cerdagne et l'Aude : Pays de Sault ; de 900 à 2000 m"; vroeger waarschijnlijk wijder verbreid: Puy-de-Dôme (Sainte Clair Deville 1937); en in Noordoost-Frankrijk (Lucht 1987).  In Noorwegen (<2014) bedreigd (Ødegaard et al. 2006 en Norsk rødliste for arter 2010 - www.artsportalen.artsdatabanken.no) en laatste vondst 1956 (Natural History Museum, University of Oslo, GBIF 2009), maar op GBIF worden in 2012 vondsten gemeld van 20 juni 2011 uit Forr (Sør-Fron) (leg. S. Olberg & A. Laugsand coll. Natural History Museum, University of Oslo).  In Zweden (<2014) bedreigd (Gärdenfors 2005) en onderzocht (Ljungberg 2005), wordt tegenwoordig voornamelijk in het zuidoosten gevonden en zou in 2010 als weer als bedreigd op de Rode Lijst komen (Swedish Species Information Centre 2010), maar daar is toch van afgezien (Gärdenfors 2010 en ArtDatabanken 2015).  In Finland bedreigd, slechts enkele locaties (Finnish Environment Institute 2004), het Fins Natuurhistorisch Museum en de universiteit van Helsinki - Atlas of the Beetles of Finland (2010) maakt duidelijk dat zij alleen op en nabij de Åland eilanden voorkomen; zie ook noot bij de tweede kaart. Uit Estland (<1968) (plutof.ut.ee-IZBE0026816) en Letland (<2012) (wikimedia.org).  Niet bekend uit Luxemburg en Groot-Brittannië.  In Tsjechië sterk bedreigd (Strejček & Bezděk 2005). Uit de Balkan alleen gemeld uit Kroatië (Gruev 2005).

Boreaal, mogelijk ook arctisch, toch bekend van de Pyreneeën (Spanje Cantabrië: Asturië <1880 (Petitpierre 2005). Özdikmen (2011) meldt met veel vondsten de soort nieuw voor Turkije. Gemeld uit de Caucasus (Mirzoeva 2001). Bieńkowski (2001) meldt zelfs een oude vondst uit Noord-Afrika.

EUS: meu CEA?

 

 

 

Global Biodiversity Information Facility (GBIF)
In 2010: 78 records/exemplaren uit Noorwegen (38), Zweden (31), Polen (3) en Tsjechië (1).

 

In 2014: 202 records uit Noorwegen 36x, Zweden 87x, Finland 1x, Duitsland 35x, Tsjechië 2x, Polen 5x, Wit-Rusland 1x, Oostenrijk 34x en Slowakije 1x.

 

 


 

15 oktober 2016

 H O M E Goudhaantjeswebsite
De Nederlandse Goudhaantjes


This site is online since 2003